معنی واژه‌ی (فرنام)_ ریشه‌یابی اسم فرنام
فرنام واژه‌ایست با ریشه‌ای فارسی، به معنای والاترین نام؛ بهترین نام و یا به‌عبارتی‌دیگر می‌توان گفت کسی که نامش بلندآوازه و باشکوه است. این اسم با توجه به اینکه ریشۀ معنایی فارسی دارد ولی بسیار نادر است و تعداد افراد به این اسم بسیار کم است. پس از معنی اسم فرنام نامی پرشکوه و بلندآوازه یاد کرد.
"فر" در شاهنامه تاجی است که از طرف خداوند به پهلوانان داده می‌شود و دارنده‌ی "فر" پادشاهی است که از طرف خدا انتخاب شده است.
تاریخچه:
فرنام؛ نام یکی از سرداران شاپور ساسانی بوده است.
بعضی از محققان و باستان شناسان بر این باورند که فرنام برادر ناتنی بزرگ‌تر شاپور کبیر یا شاپور دوم بود که بعد از او به تخت نشست. عده‌ای دیگر عقیده دارند که در باب برادری‌اش با شاپور دوم محل تردید است، به همین دلیل تا آنجائی که از سکه‌های او برمی‌آید وی باید خویشاوند شاپور اما از یک شاخه‌ی دیگر خاندان ساسانی بوده باشد.
در دوره‌ی پهلوی "فر" به معنی شکوه و اعتبار بود.
علاوه بر آنچه گفته شد، می‌توان خوانشی دیگر نیز از این نام داشت. اگر این بار فر را به شکل (فرَ) بخوانیم در زبان پهلوی میانه به معنای "حرکت به‌سوی" می‌شود. پیشوندی که در واژه‌ای مانند فرهنگ وجود دارد. (نام) نیز به معنای شهرت و اعتبار است. ترکیب فرنام به معنای "حرکت به سوی اعتبار" معنا می‌دهد.
موسسۀ فرنام همواره امید داشته با لطف خداوند به‌سوی اعتباری که نتیجۀ تلاش صادقانۀ کارکنان و همراهان آن موسسه است، پیش برود. به همین دلیل است که این نام را برگزیده است. بنیاد فرنام بر اعتماد و تلاش گذاشته‌شده است لذا هیچ نامی بهتر از فرنام نمی‌تواند گویای اهداف و چشم‌انداز این موسسه باشد. ما به‌تمامی همراهان خود قول می‌دهیم که نتیجۀ همراهی‌شان با فرنام اعتبار و رضایت خاطر باشد.
منبع: دیکشنری آبادیس
دیدگاه‌ها